Το άλογο που είχε ένα σκασμένο λάστιχο

Μια φορά και μια πεδιάδα
κατέβηκε από κάποια
χρυσογάλαζα βουνά
ένας όμορφος π΄ριγκηπας
καβάλα σ' ένα
άλογο στο χρώμα της αυγής
που το 'λέγαν Λόρντσμπουργκ.

Σ' αγαπώ
Είσαι το κάστρο της ανάσας μου
Τρυφερά τόσο τρυφερά
Θα ζήσουμε για πάντα

Σε μια πεδιάδα
ήταν μια όμορφη κόρη
που ο πρίγκηπας
παρασύρθηκε στον έρωτά της
σαν ένα Νέο Μεξικό φτιαγμένο από
μήλο κεραυνό και μακριά
γυάλινα κρεβάτια.

Σ' αγαπώ
Είσαι το κάστρο της ανάσας μου
Τρυφερά τόσο τρυφερά
Θα ζήσουμε για πάντα

Ο πρίγκηπας γοήτευσε
την κόρη
και έφυγαν μαζί καβάλα
στ' άλογο με το χρώμα της αυγής
που το 'λέγαν Λόρτσμπουργκ
προς τα χρυσογάλαζα βουνά.

Σ' αγαπώ
Είσαι το κάστρο της ανάσας μου
Τρυφερά τόσο τρυφερά
Θα ζήσουμε για πάντα

Θα είχανε ζήσει
ευτυχισμένα κατόπιν
αν δεν έπιανε λάστιχο
το άλογο
μπροστά σ' ενός δράκου
το σπίτι.

--------
Ρίτσαρντ Μπρότιγκαν, Ποιήματα, Εκδ. Νεφέλη
Μετάφραση: Κώστας Γιαννουλόπουλος


----------------------------------------

[the horse that had a flat tire]

Once upon a valley

There came down

From some goldenblue mountains

A handsome young prince

Who was riding a dawncolored horse

Names Lordsburg.



I love you

You’re my breathing castle

Gentle so gentle

We’ll live forever



In the valley

There was a beautiful maiden

Whom the prince drifted into love with

Like a New Mexico made from apple thunder
and long 
glass beds.



I love you

You’re my breathing castle

Gentle so gentle

We’ll live forever

The prince enchanted

The maiden

And they rode off

On the dawncolored horse
Named Lordsburg

Toward the goldenblue mountains.



I love you

You’re my breathing castle

Gentle so gentle

We’ll live forever

They would have lived 

happily ever after

if the horse hadn’t had 

a flat tire

In front of a dragon’s

House.

--------
Richard Brautigan