Πρόσωπα

Περνώντας από πεζοδρόμια ή παίρνοντας τη στράτα για την εξοχή,
στοχαστείτε τι πρόσωπα απαντάμε.
Πρόσωπα φιλικά, σωστά, προνοητικά και τερπνά και ιδανικά.
Το πνευματικό προγνωστικό πρόσωπο, το απλοϊκό καλόκαρδο πρόσωπο πάντα καλοδεχούμενο,
Το πρόσωπο που μοιάζει σαν τραγούδι, το μέγα πρόσωπο των φυσικών δικαστών και δικηγόρων με τα φαρδιά κεφάλια,
Τα πρόσωπα των κυνηγών και των ψαράδων με τα παχειά τους φρύδια, τα ξυρισμένα και κάτασπρα πρόσωπα των ορθόδοξων αστών,
Το αγνό, παράφορο, ερευνητικό, φλογισμένο από τον πόθο πρόσωπο του καλλιτέχνη,
Το άσχημο το πρόσωπο κάποιας ωραίας ψυχής, τ' όμορφο πρόσωπο όπου το αντιπαθούνε, ή το περιφρονούνε,
Τ' άγια των μικρών παιδιών τα πρόσωπα, το φωτεινό πρόσωπο της μάνας με τα πολλά παιδιά,
Το πρόσωπο το ερωτευμένο, το σεβάσμιο πρόσωπο,
Το πρόσωπο που φαίνεται σαν όνειρο, το πρόσωπο που μοιάζει βράχο ασάλευτο,
Το πρόσωπον οπώχει ξεθωριάσει το καλό και το κακό του, ένα ευνουχισμένο πρόσωπον,
Άγριο γεράκι με φτερά ψαλιδισμένα,
Βαρβάτον άλογον οπώχει πια υποκύψει στα λουριά και στο νυστέρι του ευνουχιστή!

Συργιανώντας έτσι δα στα πεζοδρόμια ή διαβαίνοντας τ' αδιάκοπα περάματα, πάντα μπροστά μου πρόσωπα, και πάλι πρόσωπα, κι ολοένα κι άλλα πρόσωπα,
Και τα κοιτώ και δε με θλίβουν, μα όλα μου κάνουνε χαρά.

-------
Walt Whitman, «Φύλλα Χλόης»
Εκδ. Βιβλιοπωλείον της Εστίας
Ελληνική Απόδοση: Νίκου Προεστόπουλου

--------------------------------------------------------

Faces

SAUNTERING the pavement, or riding the country by-road—lo! such faces!
Faces of friendship, precision, caution, suavity, ideality;
The spiritual, prescient face—the always welcome, common, benevolent face,
The face of the singing of music—the grand faces of natural lawyers and judges, broad at the back-top;
The faces of hunters and fishers, bulged at the brows—the shaved blanch’d faces of orthodox citizens;
The pure, extravagant, yearning, questioning artist’s face;
The ugly face of some beautiful Soul, the handsome detested or despised face;
The sacred faces of infants, the illuminated face of the mother of many children;
The face of an amour, the face of veneration;
The face as of a dream, the face of an immobile rock;
The face withdrawn of its good and bad, a castrated face;
A wild hawk, his wings clipp’d by the clipper;
A stallion that yielded at last to the thongs and knife of the gelder.

Sauntering the pavement, thus, or crossing the ceaseless ferry, faces, and faces, and faces:
I see them, and complain not, and am content with all.

-------
Walt Whitman, "Leaves of Grass"