Εκλάμψεις

Είναι εκείνες οι εκλάμψεις του πνεύματος που με βιάζουν να σφίξω το μολύβι.
Χαρακώνω το χαρτί με τον επιθανάτιο ρόγχο της ψυχής μου.
Δεν πέρασε πολύς καιρός απ' όταν έπαψα να πιστεύω στα παραμύθια.
Κατάλαβα πια πως η λαιμητόμος κατάπιε όλους τους πρίγκηπες.
Φόρεσα και 'γω την πανοπλία των πρέπει και ξεκίνησα μαζί με τους σταυροφόρους.
Σκληροτράχηλη και άτρωτη επιφανειακά σκοτώνω για να βρω το άγιο δισκοπότηρο.
Προσδοκούσα να γνωρίσω καλύτερα τους γύρω μου συνοδοιπόρους.
Κατέληξα να προσπαθώ να γνωρίσω καλύτερα εμένα.
Συνήθισα στα παλιά.
Έμαθα να ελπίζω στα καλύτερα.
Να υπομένω τα νέα.
Το μόνο που θα 'θελα ήταν να μπορέσω να ξεφορτωθώ τις εκλάμψεις.
Ευτυχείς εκείνοι που δεν τις έχουν.

[ Χριστίνα Καμπά, «Κλεμμένες Στιγμές», Εκδ. ΑλΔΕ ]