Γυρίζει ασταμάτητα...

Γυρίζει ασταμάτητα
του νόμου ο τροχός

Μετά τη μπόρα, ανοίγει ο καιρός.
Ώσπου τα μάτια σου
ν' ανοιγοκλείσεις, θα πετάξει
τα λασπωμένα ρούχα του ο κόσμος.

Χιλιάδες μίλια τριγύρω
απλώνεται
ωραίο, χρυσοκέντητο τοπίο.

Γλυκό αγέρι. Γελαστά λουλούδια.

Ψηλά στα δέντρα, μέσα
στις φυλλωσιές που λαμπυρίζουν
πιάνουν τραγούδι όλα τα πουλιά.

Ξανανιωμένοι ορθώνονται ζώα κι άνθρωποι.
Τι άλλο θα 'τανε πιο φυσικό;
Μετά την πίκρα, η Ευτυχία θα 'ρθει.

~Χο Τσι Μινχ
(Γραμμένο στη φυλακή)

The Man of Sorrows

Darkness is not the absence of light

That would be too simple

Is more uncontrollable and sinister

Not a place but the void

I was there once

More than once

And although I could not see or hear

You were there

Waiting

Because the darkness is not dark to you

At least not always

You wept

Not because your friend was dead

But because soon you would be

And because we couldn't understand it

Or didn't want to

Or both

The coming darkness was too deep for us to grasp

But then so is the light

One had to come before the other

It was always that way with you

It still is

Tears fell from your eyes and then ours

Before every light in the world went out

and time itself wanted to die with you

I go back to that place sometimes

Or rather it comes back to me uninvited

The night was eternal

Until it wasn't

Bitter and unsweet

Somehow the bitter remained in the sweet and has never gone away

You told us it will be like that

Not with your words but how you lived

The Man of Sorrows acquainted with grief

That grief wasn't what we wanted to see

So we tried to look away and in so doing fulfilled your very essence

One from whom people hide their faces

But soon we couldn't hide from it anymore

Than we could stop the Sun from setting 

Or rising

I remember you wishing there could be another way

And looking back I do too

I still don't know why it has to be this way

The bitter often mingled with the sweet

Maybe I never will

At least not this side of...

~ Mary Magdalene's monologue

written by Tyler Thompson for The Chosen series (season 4-episode 7)

Σε ήχο γ'

Τὸν νυμφῶνα σου βλέπω, Σωτήρ μου, κεκοσμημένον καὶ ἔνδυμα οὐκ ἔχω, ἵνα εἰσέλθω ἐν αὐτὼ· λάμπρυνόν μου τὴν στολὴν τῆς ψυχῆς, Φωτοδώτα, καὶ σῶσον με.

~~~~~~~~ 

Οι συγκλονιστικότεροι στίχοι που έχω διαβάσει ποτέ...

Δυστυχώς

 

Δυστυχώς
Κάποιος άλλος έχει μπει
Στη σκληρή σου την καρδιά
Και την ζωή σου
Δυστυχώς
Μούχεις φέρει την ντροπή
Κι ας ήμουνα καλός εγώ μαζί σου

Όσο κι αν ήμουνα καλός
Με άλλον φεύγεις δυστυχώς
Στη σκοτεινή σου την ματιά τοχω διαβάσει
Μα σαν περάσει ο καιρός
Θα ξαναέρθεις δυστυχώς
Μα δυστυχώς κι εγώ θα σ έχω πια ξεχάσει

Δυστυχώς
Σαγαπώ πάρα πολύ
Και πολύ πάρα πολύ θα υποφέρω
Μα θαρθει
Κάποια μέρα δεν μπορεί
Που θα λέω πού σε είδα πού σε ξέρω

Όσο κι αν ήμουνα καλός
Με άλλον φεύγεις δυστυχώς
Στη σκοτεινή σου την ματιά τοχω διαβάσει
Μα σαν περάσει ο καιρός
Θα ξαναέρθεις δυστυχώς
Μα δυστυχώς κι εγώ θα σ έχω πια ξεχάσει

 

~ στίχοι: Kώστας Βίρβος, τραγούδι: Στέλιος Καζαντζίδης