Έζησα την αλήθεια

Γιατί η διαφορά η τρομερή εστάθηκε ότι οι ποιητές,
που μοιάζαν την αλήθεια,
είπανε ψέματα.
Εγώ όμως, που μοιάζει με τα ψέματα,
έζησα την αλήθεια.

~ Οι τελευταίες φράσεις από την Γκέμμα του Δημήτρη Λιαντίνη, του δάσκαλου που όλη του η ζωή ήταν μια σπουδή θανάτου, κι αυτοθέλητα εξαφανίστηκε σαν σήμερα το 1998. Έζησε έρημος και ισχυρός, έφυγε δαφνοστεφανωμένος...

Chaosopher's Stone: The Fool

Ζούμε τον εαυτό μας. Αυτό είναι η ζωή. Δεν υπάρχει ήλιος ούτε σύννεφα, δεν υπάρχουν χαμόγελα ούτε βαριές κουβέντες. Ταξιδεύουμε στις αχανείς εκτάσεις του εαυτού μας, εγκλωβισμένοι στις αισθήσεις μας, δραπέτες της φαντασίας μας. Δεν υπάρχει έρωτας, ούτε αλήθεια, δεν υπάρχει επιλογή, ούτε λόγος να κλαις. Σ αγαπώ σημαίνει είμαι χαμένος όπως εσύ. Κοιμόμαστε αγκαλιασμένοι σε ένα μέρος του εαυτού μας με σκέπασμα την Πραγματικότητα. Καταλαβαίνω σημαίνει αγνοώ και θάνατος ο τρόπος να μην μάθουμε ποτέ τίποτα. Δεν υπάρχουν αστέρια ούτε εραστές, δεν ήρθαμε να κάνουμε τίποτα εδώ και δεν φταίει κανείς. Είμαστε μια τελεία γύρω από ένα κύκλο που φανταστήκαμε για πεπρωμένο. Μου λείπεις σημαίνει είσαι ο αγαπημένος μου άνθρωπος. Οι πιστοί δεν έχουν θεούς, ούτε ο ουρανός έχει σημασία. Γράφω είναι κοιμάμαι με λέξεις και ονειρεύομαι σημαίνει δεν θέλω. Είμαστε έρημοι με αμμόλοφους τους άλλους. Αγάπη είναι ο τρόπος να είμαστε μόνοι. Όλα είναι χάος που αναβάλλεται για πάντα. 

~Εμμανουήλ Τζαβάρας~

Η περιπέτεια ενός δέματος

Μερικά δώρα κάνουν χρόνια να φτάσουν στον προορισμό τους... μια ολόκληρη περιπέτεια κρύβεται πίσω από τον ταλαιπωρημένο φάκελο που τα περιείχε, μια χειρόγραφη επιστολή τα συνοδεύει, συμπληρώνοντας την εξίσου ζεστή ωστόσο πιο τυπική+ηλεκτρονικά στοιχειοθετημένη... Όταν ξέρεις πόσο κόπο έχεις κάνει για κάποια πράγματα και κάποιοι εκεί έξω στέκονται στο πλάι σου, σύμμαχοι στην προσπάθειά σου, δίχως ουσιαστικά να σε ξέρουν, τότε ναι, δακρύζεις από χαρά...

*ευγνωμοσύνη* <3

Thank gods we have poetry...

Αγαπητή Σοφία, πολλά πολλά ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου!
Θα επανέλθω για τα ίδια τα ποίηματα...

Oh sweet bitterness

In my hallucination
I saw my beloved's flower garden
In my vertigo, in my dizziness
In my drunken haze
Whirling and dancing like a spinning wheel

I saw myself as the source of existence
I was there in the beginning
And I was the spirit of love
Now I am sober
There is only the hangover
And the memory of love
And only the sorrow

I yearn for happiness
I ask for help
I want mercy
And my love says:

Look at me and hear me
Because I am here
Just for that

I am your moon and your moonlight too
I am your flower garden and your water too
I have come all this way, eager for you
Without shoes or shawl

I want you to laugh
To kill all your worries
To love you
To nourish you

Oh sweet bitterness
I will soothe you and heal you
I will bring you roses
I, too, have been covered with thorns

~Rumi~